Dworzec Wrocław Główny powstał w latach 1855 - 1857 jako linia kolejowa łącząca miasto z Poznaniem. Wzniesiony w stylu neogotyckim potrzebował niedawno przemyślanej architektonicznie renowacji. W kwietniu 2010 roku rozpoczęto jego kompleksowy remont.
Modernizacja miała na celu dostosowanie wyglądu dworca do współczesnych wyobrażeń dotyczących nowoczesnego, ale i funkcjonalnego rozplanowania, oraz przywrócić blask tej charakterystycznej budowli Wrocławia.
Zmiany związane z rozbudową dworca pociągnęły za sobą konieczność dokładnego zaplanowania form architektonicznych. Prace miały charakter głównie odtworzeniowy (np. odrestaurowanie stalowych elementów konstrukcyjnych hal peronowych czy odtworzenie świetlików) i odbywały się przy konsultacji z konserwatorem zabytków. W efekcie każdy element jest idealnie dopasowany do wnętrza, nie ma miejsca na przypadkowy dobór elementów. To właśnie dzięki tej przemyślanej koncepcji powstały np. historyczne witryny kasowe, zaprojektowane tak, aby przypominały te z początku XX wieku.
Jednym z ciekawszych elementów dworca są niewątpliwie okna. Każde z nich ozdobiono drewnianą płaskorzeźbą z motywami roślinnymi. W dachu, aby doświetlić tak dużą przestrzeń dworca, zamontowano natomiast 97 okien dachowych Designo R7 firmy Roto. Specjalnie pod kątem nowoczesnego designu i dopasowania kolorystyki do dachu budowli wybrano te wykonane z miedzi. Jest to jeden z dostępnych rodzajów oblachowania Roto.
Okna Designo R7 posiadają oś obrotu w ¾ wysokości okna - dzięki temu ich obsługa nie stwarza żadnych problemów. Natomiast z uwagi na dość wąskie i zarazem bardzo wytrzymałe konstrukcyjnie profile skrzydła, zwiększają powierzchnię zamontowanej szyby i doskonale doświetlają każdą przestrzeń.
To prawdopodobnie te wyjątkowe cechy sprawiły, że zamontowano je na dachu jednej z najbardziej znanych i podziwianych budowli Wrocławia.