Chociaż beton słynie ze swojej trwałości i uniwersalności, to tak jak każdy materiał budowlany ma swoją ograniczoną żywotność. Nowoczesne technologie budowlane pozwalające na naprawę, renowację i zabezpieczenie betonu umożliwiają znaczące wydłużenie trwałości każdej konstrukcji betonowej.
Jednym z najczęstszych zastosowań betonu w budownictwie jest podbudowa w postaci posadzki. Betonowe nawierzchnie cenione są ze względu na niski koszt wykonania, trwałość i uniwersalność. Niestety jednocześnie jest to mało estetyczny rodzaj nawierzchni, który jednocześnie nie charakteryzuje się odpornością na trudne warunki. Z tego powodu coraz częściej do umocnienia i uatrakcyjnienia wizualnego betonu stosuje się posadzki żywiczne. Posadzki epoksydowe i poliuretanowe wykonane z żywic syntetycznych to wygodna, tania i uniwersalna metoda zbrojenia nawierzchni. Znajdują one zastosowanie niemal w każdej gałęzi przemysłu. Wszędzie tam, gdzie istotna jest odporność na czynniki mechaniczne oraz chemiczne, żywice syntetyczne są najlepszym rozwiązaniem. Zróżnicowanie materiałów i proporcji składników wykorzystanych do produkcji wylewanej posadzki stosuje się je w magazynach, fabrykach, w garażach podziemnych, pomieszczeniach czystych o kontrolowanych warunkach jak np. przy produkcji elektroniki, w laboratoriach, a nawet budynkach użyteczności publicznej lub mieszkaniowych. Żywica po utwardzeniu staje się nietopliwa i nierozpuszczalna, przez co jest często stosowana w przemyśle chemicznym i farmaceutycznym. Jej odporność na promieniowanie UV pozwala na zastosowanie na zewnątrz, na parkingach, tarasach czy podjazdach. Właściwości antypoślizgowe i odporność mechaniczna doskonale usposabia posadzki żywiczne do otoczenia, po którym często poruszają się pojazdy mechaniczne. Różnorodność dostępnych na rynku rodzajów posadzek żywicznych dodatkowo wpływa na możliwości zastosowania tego rodzaju nawierzchni. Inne parametry będą wymagane od posadzki w pomieszczeniu gdzie produkowana jest żywność, inne natomiast w przypadku posadzki w laboratorium czy budynkach mieszkalnch.
- Żywice poliuretanowe wykorzystywane do wylewania posadzek charakteryzują się dużym zróżnicowaniem. W zależności od typu i składu materiału możemy uzyskać różnorodny efekt, odpowiedni dla środowiska i przeznaczenia nawierzchni. Może to być posadzka z kamienia naturalnego zatopionego w żywicy dla osiągnięcia niepowtarzalnych efektów aranżacyjnych na tarasie. Może być też wzmocniona przeciw ścieralności w garażu podziemnym lub przeciw czynnikom chemicznym w halach przemysłowych – tłumaczy Dariusz Lipka z firmy JuliSpec.
Wylewanie posadzki żywicznej wiąże się jednak z koniecznością zastosowania jej na równej nawierzchni, co jednak począć ze zniszczoną powierzchnią betonową?
Posadzka na skutek uszkodzeń chemicznych, mechanicznych lub niewłaściwego wykonania czy z konieczności zabezpieczenia przeciw wilgoci może wymagać renowacji. Jednym z najczęściej występujących uszkodzeń posadzek betonowych są pęknięcia. Wbrew skojarzeniom nie chodzi o pęknięcia wynikające z uszkodzeń mechanicznych, ale efekt naturalnej pracy betonu. Po wylaniu płynnej nawierzchni na bazie cementu za sprawą odparowywania wody składające się na nawierzchnie podkłady zmieniają swoją objętość. Przez ich kurczenie w podłożu mogą zacząć pojawiać się rysy lub wyraźne pęknięcia. Pozostawienie spękań bez ich naprawy jest błędem wykonawczym, który może prowadzić do postawania wad technicznych posadzki uniemożliwiając jej użytkowanie. Pomocą mogą być systemy kompozytowe i technika cięcia diamentowego wykorzystywane do takich rodzajów napraw jak klamrowanie spękanych podkładów. W przypadku mniejszych pęknięć do pół milimetra szerokości stosuje się nacięcia techniką diamentową w celu ich poszerzenia. Następnie spoinuje się je za pomocą żywic epoksydowych. Przy wykonywaniu napraw dużych pęknięć należy wykonać klamrowanie. Klamrowanie polega na wykonaniu poprzecznych nacięć o głębokości ok. 1/3 grubości podkładu oraz długości ok. 7-10 cm, do których wkłada się odpowiednio profilowaną blaszkę. Następnie klamry oraz szczelina zalewane są żywicą. Na koniec miejsce naprawy posypywane jest posypką z suchego piasku kwarcowego. W przypadku gdy chcemy uzbroić zniszczoną nawierzchnię posadzką żywiczną sama likwidacja pęknięć i rys nie wystarczy. Konieczne będzie również wyrównanie powierzchni. Wtedy trzeba zastosować szlifowanie i frezowanie nawierzchni betonowej za pomocą techniki diamentowej. Pozwalają one na usunięcie, obniżenie i wyrównanie poziomu betonu.
- Frezowanie betonu pozwala usunąć zniszczoną powierzchnię betonową, stare powłoki lakiernicze lub epoksydowe. W ten sposób technika diamentowa wykorzystywana do wyrównania powierzchni służy przygotowaniu jej do wylania posadzki epoksydowej. Co ważne, techniki te sprawdzają się nawet w najtrudniejszych warunkach, niezależnie od panującej temperatury czy stopnia zniszczenia powierzchni – dodaje Dariusz Lipka z firmy JuliSpec.
Posadzki i nawierzchnie to nie jedyne konstrukcje betonowe, które naprawia się za sprawą techniki diamentowej. Technologia ta umożliwia naprawę nawet tak dużych obiektów jak mosty, budynki, śluzy czy tamy.
Specyfika konstrukcji betonowych wymaga zastosowania rozwiązań umożliwiających przepływ wilgoci w obrębie konstrukcji, reakcję na naturalną pracę wywołującą naprężenia oraz wyeliminowanie drgań. W tym celu przy większości betonowych konstrukcji stosuje się dylatacje i odwodnienia. Dylatacje to specjalne spreparowane szczeliny w konstrukcji architektonicznej powodujące wydzielenie jej poszczególnych elementów przenosząc ich przewidywane przeciążenia, naprężenia i przesunięcia. Dylatacje dzieli się na kilka rodzajów, które w zależności od przeznaczenia konstrukcji, mają reagować na różne czynniki pracy materiału. Dylatacje konstrukcyjne stosuje się w przypadku zmian osadowienia budowli czy zmianie jej układu konstrukcyjnego. Dzięki nim niwelowane są skutki zmian obciążenia konstrukcji. Dylatacje technologiczne mają za zadanie wyeliminować wpływy skurczu lub pęcznienia materiału użytego do wykonania budowli. Dylatacje termiczne stosowane są w konstrukcjach narażonych na odkształcenia wywoływane rozszerzalnością. Mogę one występować np. w obrębie torów kolejowych. Dylatacje, szczególnie te, przeznaczone do dużych konstrukcji budowlanych, bardzo często ulegaja jednak uszkodzeniom. Dzięki zastosowaniu technologii kompozytowych firmy zajmujące się naprawą i renowacją betonu oferują obecnie rozwiązanie odwiecznego problemu łamania się dylatacji. Diamentowe wycinanie zniszczonej dylatacji, które następnie zastępuje się dylatacją poliuretanową, bitumiczną, epoksydową, systemową lub żelową pozwala wyeliminować ryzyko powtórzenia się uszczerbków. Szczególnie ten ostatni rodzaj dylatacji jest co raz częściej stosowany w renowacji.
- Dylatacje żelowe są najlepszym rozwiązaniem przeznaczonym do konstrukcji narażonych na ciągły napór wody. Ich właściwości nie tylko spełniają podstawową funkcję dylatacji jaką jest przenoszenie obciążeń konstrukcji, ale również skutecznie i trwale uszczelniają przed przepływem wody – tłumaczy Dariusz Lipka z JuliSpec.
Do wycinania dylatacji najlepsze firmy stosują bruzdownicę diamentową. Jest to narzędzie przeznaczone również do wycinania szczelin w istniejących posadzkach, które po odpowiednim zabezpieczeniu służą tworzeniu nowych odwodnień liniowych uszczelnionych materiałami kompozytowymi.
Nowoczesne technologie naprawcze i renowacyjne betonu wykorzystujące połączenie technik obróbki diamentowej i właściwości materiałów kompozytowych to bardzo szybki i skuteczny sposób na naprawę niemal każdej konstrukcji budowlanej. Dzięki takiemu wykonaniu stare, zniszczone lub źle wykonane budowle betonowe mogą zyskać swoje drugie życie.
Wszelkie prawa zastrzeżone © 2004-2024 Vertica Technologie Internetowe.
